مشاوره کودک بیش فعال | علائم کودک بیش فعال | درمان کودک بیش فعال

در این مقاله قصد داریم با شما در ارتباط با مشاوره کودک بیش فعال صحبت کنیم. علائم کودک بیش فعال را توضیح دهیم. و در مورد درمان کودک بیش فعال به شما اطلاعات لازم را رائه دهیم.

بیش فعالی مانند بیماری اتیسم یک اختلال است. بیش فعالی با الگوی بی توجهی (ناتوانی در تمرکز) و یا تکانشگری مشخص می شود. کودک بیش فعال از جمله متداول ترین مراجع بالینی کلینیک ها به شمار می آید.

از این رو مرکز پیام مشاور با مشاوره تلفنی رایگان در خدمت شما  است. تا با مشاوره دقیق و علمی در این مسیر همراه شما باشد.

چگونه در ارتباط با کودک بیش فعال مشاوره بگیریم؟

1- مشاوره از طریق تلفن ثابت: از تلفن ثابت با شماره 9099072026 بدون گرفتن کد و صفر تماس بگیرید. بلافاصله به مشاوره کودک تلفنی وصل می شوید و میتوانید مشاوره بگیرید.

2- مشاوره از طریق موبایل و تلفن همراه: اگر به تلفن ثابت دسترسی ندارید. میتوانید از تلفن همراه با شماره 09981165858 تماس بگیرید. برای شما وقت مشاوره تنظیم می شود. 

3- مشاوره تلفنی رایگان: در پایین همین صفحه از طریق ثبت نظرات سوالات خود را به طور کامل ثبت کنید. در اولین فرصت پاسخ شما بصورت رایگان داده می شود.

 

نرخ شیوع بیش فعالی در کودکان

اختلال نقص توجه یا بیش فعالی(ADHD) تا 12 درصد از کودکان مدرسه ای را تحت تأثیر قرار می دهد. جالب است بدانید که نرخ شیوع این اختلال در پسران بیشتر مشاهده می شود.

ADHD ممکن است در بسیاری از موارد تا بزرگسالی ادامه یابد. به طور معمول تخمین زده می شود که 3 تا 4 درصد از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد.

 

روابط بین فردی در مشاوره کودک بیش فعال

ناتوانی در ادغام در محیط های اجتماعی، تحصیلی یا مربوط به کار، الگویی است که در افرادی با سابقه ADHD دیده می شود. در دوران کودکی، فرد مبتلا به ADHD ممکن است مشکلات تحصیلی و اجتماعی داشته باشد زیرا این وضعیت بر توانایی فرد در تمرکز، تأثیر می گذارد.

از آنجا که آنها نمی توانند کار خود را سازماندهی کنند یا به مطالعات خود توجه داشته باشند، ممکن است سعی کنند حواس کودکان دیگر را در کلاس پرت کنند.

افراد مبتلا به ADHD به محرک های حسی مانند سر و صدا، لمس و نشانه های بصری حساس هستند. تحریک آنها در برابر عوامل محرک خارجی به سرعت انجام می گیرد تا حدی که منجر به تغییر رفتار شده و موجب پرخاشگری آنها می شود.

 

علل بروز اختلال بیش فعالی

بیش فعالی در کودکان علل متفاوتی می تواند داشته باشد. در این مقاله به چند دلیل ایجاد بیش فعالی در کودکان اشاره می کنیم.

1-علل بیولوژیکی 

به طور خاص، تصور می شود که عدم تعادل عصبی در مغز، مسئول علائم نشان داده شده توسط فرد مبتلا به ADHD است. در مغز، مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی به ارسال پیام در سراسر بدن کمک می کنند.

مطالعات علمی نشان می دهد که برخی از انتقال دهنده های عصبی از نظر مقدار کم هستند. یا در افراد مبتلا به بیش فعالی کمبود دارند. اگرچه عدم تعادل عصبی در افراد مبتلا به ADHD وجود دارد، علت دقیق آن مشخص نیست.

2-علل ژنتیکی

در بسیاری از موارد، ADHD تا حد زیادی ژنتیکی به نظر می رسد. زیرا کودکان بیش فعال چهار برابر بیشتر احتمال دارد. که اعضای نزدیک خانواده خود را با شرایط پزشکی مشابه داشته باشند.

همچنین در دوقلوهای یکسان بسیار بیشتر از دوقلوها یا خواهر و برادرهای غیر یکسان شایع است. جالب است بدانید که چندین ژن مرتبط با ADHD پیدا شده است.

3-مشکلات دوران بارداری یا پس از تولد

در دوران بارداری یا بعد از تولد، عوامل خاصی ممکن است به مغز آسیب برساند و عملکرد آن را تغییر دهد. در دوران بارداری، قرار گرفتن مغز در حال رشد نوزاد در معرض اشعه، الکل یا عوامل دیگر ممکن است منجر به این بیماری شود. وزن کم هنگام تولد همچنین ممکن است خطر ADHD را افزایش دهد.

پس از تولد، ایجاد برخی بیماری های عفونی که بر بافت مغز تأثیر می گذارد، مانند مننژیت یا انسفالیت، ممکن است بر نحوه ارسال سیگنال های مغز و ایجاد علائم مرتبط با ADHD تأثیر بگذارد.

مواد افزودنی غذایی و شکر گاهی اوقات عامل ایجاد ADHD شناخته می شوند. با این حال، اکثر متخصصان فکر نمی کنند که ADHD می تواند توسط عوامل رژیم غذایی ایجاد شود.

4- محیط

 قرار گرفتن در معرض انواع سموم موجود در محیط، به عنوان مثال سرب با ADHD در کودکان ارتباط دارد.

علائم و نشانه های کودک بیش فعال

در مشاوره کودک بیش فعال به شما می گوییم که مشکل نقص توجه به طور رسمی به عنوان یک اختلال توصیف می شود. البته این امر منوط به زمانی است که از نظر رشد نامناسب باشد. علائم بیش فعالی برای اولین بار در سن 12 سالگی ظاهر شود.

بیش فعالی در عملکرد کودک، حداقل در دو محیط اختلال ایجاد میکند:

1- محیط مدرسه

2- محیط خانه و زندگی اجتماعی

اغلب اوقات، شکایت در مورد علائم ADHD از معلمان، مراقبین یا والدین شروع می شود. علائم ADHD به 2 دسته بزرگ تقسیم می شود:

1- علائم و نشانه های بی توجهی:

• به جرئیات توجه نمی کند.
• در انجام کارها توجه لازم را ندارد.
• اغلب وقتی مستقیماً با او صحبت می شود گوش نمی دهد.
• اغلب به وظایف خود عمل نمی کند یا در اجرای دستورالعمل ها مشکل دارد.
• در سازماندهی وظایف مشکل دارد.
• غالباً از انجام وظایفی که به تلاش ذهنی پایدار نیاز دارند، اجتناب کرده یا آنها را دوست ندارد.
• به راحتی منحرف می شود.
• فراموشی بیش از حد معمول دارد.

2- علائم و نشانه های بیش فعالی-تکانشی 

• کودک اغلب بیقراراست یا در حال تکان خوردن.
• در نشستن مشکل دارد.
• اغلب در حال دویدن است.
• در آرام بازی کردن مشکل دارد.
• بیش از حد صحبت می کند.
• روشن کردن پاسخ سوالات تکمیل نشده.
• در انتظار نوبت خود مشکل دارند.
• حرف دیگران را قطع می کند.

 

چه چیزی علائم ADHD را در کودک بیش فعال بدتر می کند؟

1- عدم هماهنگی توانایی کودک با سن تقویمی وی

در مشاوره کودک بیش فعال می خ.اهیم به شما بگوییم که مغز در همه افراد به یک اندازه رشد نمی کند. عملکردهای شناختی ممکن است در برخی افراد ضعیف باشد و در برخی دیگر نه.

برای مثال، یک کودک 10 ساله ممکن است فقط توانایی های یک کودک 8 ساله را بیشتر از هم سن و سالان خود داشته باشد.

بنابراین با بزرگتر شدن فرزندتان، علائم اختلال نقص توجه بیش فعالی نیز بدتر می شود. بدین ترتیب توانایی های کودک با سن هماهنگ نمی شود.

2- انجام چالش های جدید بدون حمایت کافی

 چالش های جدید و پیچیده تر اغلب در مدرسه بوجود می آید. با پیشرفت کودک در سطح پایه، وظایف تحصیلی پیچیده تر می شود، مانند نوشتن گزارش های طولانی یا مطالعه فصل های متعدد یک کتاب تاریخ.

 پیچیدگی کارها در خواندن، املا، ریاضی و تعامل با همکلاسی ها برای کودکانی که توانایی محدودی در برآوردن تقاضا دارند، مشکل ایجاد می کند. دانش آموز مبتلا به ADHD ممکن است حتی بیشتر بدون حمایت والدین و معلمان با مشکل روبرو شود.

3- اغلب کودکان به دلیل اعمالی که نمی توانند کنترل کنند مجازات می شوند

کودکان مبتلا به ADHD ممکن است توسط والدین و معلمان مورد انتقاد و مجازات قرار گیرند. به دلیل ناتوانی در به پایان رساندن وظایف یا به خاطر سپردن تکالیف مدرسه، توسط همسالان مورد تحقیر واقع شوند.

4- مشکلات اضافی در تفکر، احساسات و رفتارها

اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب در افراد مبتلا به ADHD شایع است. کودکان 62 درصد بیشتر احتمال دارد حداقل یک اختلال داشته باشند. بزرگسالان مبتلا به ADHD شش برابر بیشتر در معرض اختلال هستند. افراد مبتلا به ADHD همچنین بیشتر از مواد مخدر و الکل، استفاده می کنند.

5- استرس

بسیاری از موارد می تواند باعث ایجاد استرس اضافی در زندگی افراد مبتلا به ADHD شود. به عنوان مثال می توان به بیماری های جدی پزشکی، خشونت خانگی، طلاق، از دست دادن شغل یا مرگ یک دوست یا یکی از اعضای خانواده اشاره کرد.

6- بیماری هایی که با بیش فعالی، همبودی بالایی دارند.

افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی به احتمال زیاد دچار مشکلات دیگری هستند. آنها به طور معمول مستعد سایر اختلالات روانی هستند. از جمله:

1. اختلالات یادگیری در 20 تا 50 درصد از کودکان مبتلا به ADHD با وجود هوش طبیعی
2. اختلالات تیک (مانند سندرم تورت)
3. مشکلات زبان به ویژه از نوع مشکلات بیان
4. اختلال نافرمانی مقابله ای
5. اختلال رفتاری
6. اوتیسم
7. اختلالات اضطرابی
8. افسردگی

برای برخی از کودکان، علائم ممکن است با افزایش سن از بین بروند. با این حال، بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD علائم خود را در بزرگسالی ادامه خواهند داد.

بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است علائم کمی متفاوت داشته باشند. به عنوان مثال، ممکن است به جای بیش فعالی (دویدن، بالا رفتن و غیره) احساس بیقراری کنند.

نکته: بزرگسالان نیز ممکن است علائم کمتری داشته باشند اما به احتمال زیاد در توجه و تکانشگری مشکل خواهند داشت.

تشخیص اختلال ADHD چگونه امکان پذیر است؟

ADHD بر اساس ترکیبی از علائم ذکر شده در بالا تشخیص داده می شود. این علائم باید حداقل در دو زمینه اصلی زندگی فرد مانند مدرسه، خانه یا محیط دیگر به طور جدی تداخل داشته باشد.

همچنین، کودک بیش فعال باید حداقل به مدت 6 ماه این علائم را به طور مداوم نشان دهد. همچنین باید بر عملکرد اجتماعی، تحصیلی یا شغلی تأثیر منفی بگذارد.

هیچ آزمایش خون خاص، اسکن یا آزمایش الکترونیکی فعالیت مغز وجود ندارد که به ویژه در تشخیص کمک کننده باشد. پزشک تعیین می کند که آیا مشکلات رفتاری مرتبط با این بیماری یک مشکل مداوم است که نیاز به درمان دارد یا خیر.

 این کار باید با مصاحبه با شخص، والدین و معلمان انجام شود. در اغلب اوقات ممکن است به استفاده از پرسش نامه و مقیاس رتبه بندی، نیاز باشد.

 

معیار های تشخیص کودک بیش فعال

در مشاوره کودک بیش فعال به شما آموزش می دهیم که

برای تشخیص، باید حداقل 6 مورد از علائم بی توجهی یا بیش فعالی_تکانشی وجود داشته باشد.

علائم باید بیش از 6 ماه وجود داشته باشد.

حداقل برخی علائم باید قبل از سن 12 سالگی ظاهر شوند.

علائم باید حداقل در 2 موقعیت مانند خانه و مدرسه وجود داشته باشد.

علائم باید با عملکرد در محل کار، خانه یا مدرسه تداخل داشته باشد.

برای برخی از افراد، ADHD ممکن است تا زمانی که نوجوانان بزرگتر یا بزرگسال هستند، تشخیص داده نشود.

افراد 17 سال به بالا ممکن است علائم کمتری داشته باشند و بنابراین برای تشخیص نیاز به حداقل 5 تا 6 نشانه بی توجهی یا بیش فعالی- تکانشگری دارند.

 

درمان بیش فعالی کودک

درمان کودک بیش فعال مهم است. ADHD درمان نشده می تواند بر روابط، مشاغل و عملکرد مدرسه تأثیر جدی بگذارد. والدین دارای کودکانی که دارای ADHD هستند نباید احساس کنند که در صورتی که فرزندشان در مدرسه دچار مشکل شده است کار اشتباهی انجام داده اند.

افراد مبتلا به ADHD مانند دیگران باهوش و توانمند هستند و می توانند با  دریافت کمک مناسب، زندگی شاد و موفقی داشته باشند.

درمان ADHD می تواند شامل دارو، درمان های رفتاری، تغییرات در مدرسه یا خانه یا ترکیبی از این موارد باشد.

1- درمان دارویی کودک بیش فعال

تعدادی دارو برای ADHD وجود دارد. این داروها برای درمان علائم اصلی ADHD مانند بیش فعالی، تکانشگری و بی توجهی بسیار مفید هستند.

محرک هایی مانند متیل فنیدات، لیسدکس آمفتامین، نمک های مخلوط آمفتامین یا دکستروآمفتامین مناطقی از مغز را تحریک می کند که تولید کننده انتقال دهنده های عصبی کافی برای تولید مواد شیمیایی مورد نیاز نیستند.

داروی دیگری که برای درمان اختلال بیش فعالی بسیار مفید و کاربردی است، اتومکتستین نام دارد که به افزایش سطح یک انتقال دهنده عصبی به نام نوراپی نفرین در مغز کمک می کند.

توجه داشته باشید که همه داروها می توانند عوارض جانبی به دنبال داشته باشند. بهتر است مزایا و خطرات یک دارو را با پزشک معالج خود در میان بگذارید.

برخی از والدین نسبت به این داروها احتیاط می کنند.

مصرف داروهای تجویز شده، چه کوتاه مدت و چه بلند مدت، ممکن است به کودکان در حفظ سطح بالایی از عملکرد کمک کند که ممکن است بدون دارو امکان پذیر نباشد.

برخی از کودکان، به ویژه آنهایی که مشکلات یا اختلالات همزمان دارند، ممکن است به انواع دیگری از داروها نیاز داشته باشند.

2- درمان های غیر دارویی کودک بیش فعال

درمان های غیر دارویی مانند رفتار درمانی، مشاوره و آموزش برای والدین و معلمان نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. آموزش والدین در مورد روش های موثر در مدیریت رفتار کودک، روش های اصلاح رفتار در کلاس درس و مداخلات تحصیلی مانند موقعیت آموزشی ویژه، همگی نتایج امیدوار کننده ای را نشان داده است. درمان های رفتاری به ویژه برای بهبود تعاملات و رفتار اجتماعی مفید هستند.

برای تکمیل سایر درمان های خود، افراد مبتلا به ADHD می توانند از یک شیوه زندگی سالم شامل ورزش منظم، تغذیه مناسب و عادات خوب خواب مانند خوابیدن و بیدار شدن در زمان های ثابت و اجتناب از کافئین، وعده های غذایی زیاد و فعالیت های استرس زا قبل از خواب، بهره مند شوند.

 

جمع بندی

به منظور کاهش بروز اختلال نقص توجه به بیش فعالی، توصیه می شود که:

در دوران بارداری از هر چیزی که می تواند به رشد جنین آسیب برساند، اجتناب کنید. به عنوان مثال، مصرف الکل و سیگار را ترک نمایید.

از کودک خود در برابر آلودگی ها و سموم، از جمله دود سیگار و رنگ سرب محافظت کنید.

محدود کردن مدت زمان استفاده از صفحه نمایش اگرچه هنوز اثبات نشده است اما ممکن است برای کودکان احتیاط شود که در پنج سال اول زندگی از قرار گرفتن بیش از حد در تلویزیون و بازی های ویدئویی خودداری کنند.